راهکار(درسی از گذشته! چه نکنیم) دوستان می‌گویند درد را میدانیم، و بر این باوریم این ساختار را باید شکست اما چگونه!؟ راهکار پیشنهاد کنید راهکار چنان هم پیچیده نیست، خودخواهی را کنار گذاشته و هر کس آنچه در توان دارد برای میهن و مردم خود انجام دهد، هماهنگی لازم است ولی هرگز نمیتوان به هماهنگی کامل رسید. هر کدام از ما توان خود را بیش و بهتر از دیگران میدانیم، پس نمیتوان نسخهٔ شفا بخش برای همگان تجویز نمود، اما میتوان گفت چه کار نباید انجام بشود، یا دیگران را هشیار نمود. دوستان باید بدانند
آنها که در پی رهبرند و می‌گویند جنبش باید رهبر داشته باشد، کسانی هستند که به دیکتاتوری و تصمیم گیری فردی برای جمعی عادت کردند، شخصیت مردم در کاریکاتورهای نیک آهنگ نمونه خوبی از این دست افراد است، اکثریت مردم تصمیم میگیرند که چه کسی را به عنوان خدمتگزار مردم به سمتی با انتخابات بگمارند، خود را باور کنید. کشوری که حدود ۲۰ میلیون دانش آموخته دانشگاه دارد. نیازی به قیم یا ولی ندارد.
هماهنگی در عملکرد، میخواهند همه هماهنگ عمل کنند، و وجود رهبر را نیز به این دلیل میدانند، تا آنجا که با هم مشترکیم هماهنگ خواهیم بود اما من که ساختار کنونی را برنمیتابم، هرگز حاضر نخواهم شد که این ساختار باقی بماند، اینجا مکان چانه زنی نیست، اگر چنین کنم یعنی خود را سانسور کرده‌ام ( فصل آخر کتاب خیانت به امید، با عنوان اشتباه‌ها را بخوانید) و این سانسور آفتی بسیار مضر برای هر حرکتیست که آان را دیر یا زود به گمراهی می‌کشد. تا آنجا که هدف مشترک داریم یعنی مخالفت با این دولت، درخواست بزپسگیری رأی مردم، مشترک مینویسیم، مشترک فریاد می‌زنیم، و مشترک عمل می‌کنیم، از آان پس تو که میخواهی نظام حفظ شود تلاش خود را میکنی و من که این نظام را منشأ تمام این نبسامانی‌ها میدانم تلاش خود را
اگر کار حزبی هم می‌کنید از کسانی که نمیشناسید، و یا با افکارشان، شخصیت شان، و اهدافشان آشنا نیستید پیروی نکنید، در این سایت که سایتی عمومی است نمیخواهم از شخصی اسم ببرم، یا سوابق کسی را بازگو کنم هر چند ایرادی در این نمی‌بینم تا دیگران از سابقهٔ فردی که خود را در جایگاهی حس می‌کند تا برای سایرین خط مشی تعیین کند آگاه گردند تا مشخص گردد این فرد تا چه حد صلاحیت این کار را دارد. تصمیم گیرنده شمائید، با افرادی که همچون شما فکر میکنند متحد گردید، چشمانتن را بر حقایق نبندید
چنانچه راه مبارزه یی انتخاب می‌کنید تلاش کنید تنها نباشید، دوستان با تجربه تر میگفتند چنانچه می‌خواهید تنها به تظاهرات بروید، شاید این کار را نکنید، بهتر است، و همینطور در سایر اشکال مبارزه مانند تکثیر و توزیع سی‌دی‌ها پوسترها و ...،
هرگز مکان و زمان تجمع را دقیق مشخص نکنید، هیچ گاه ساعت اولیه روز غیر تعطیل و مکان‌های بسته را برای تجمع انتخاب نکنید (۱۶ آذر)، دقت شود یکی از دلایل موفقیت بیشتر روز عاشورا این بود. چنانچه بدانند در کجا می‌خواهید تجمع کنید بر آان منطقه تمرکز میکنند و کار دشوار و بسیار پر هزینه میشود
این افرادی که مدام تکرار میکنند، نباید خشونت کرد و گاهی هم می‌گویند این ساختار شکستنیست مراقبش باشید اگر به ذات خائن نباشند به این جنبش خیانت میکنند، کسی نمی‌گوید باید خشونت کرد، اما کلوخ انداز را پاداش سنگ است، دنیا هم قانون خود را دارد، پاسخ هر کنشی واکنشیست به همان اندازه و در خلاف جهت، جنبشی موفق است که دشمن مقابلش را بشناسد و بر این اساس شیوه مبارزه را انتخاب کند، گاندی، ماندلا، و لترکینگ هم چنین کردند، کسانی که فقط حرف میزنید، چشمانتان را باز کنید، آنها با که طرف بودند ما با چه کسی. جدا از این بپرسید ! از پدربزرگ‌ها بپرسید، این قدر بی توجه نباشید، از آموخته‌ها درس بگیرید.
آخر چه عقل سالم و بی غرضی است که بگوید وقتی با گلوله پاسخ تظاهرات سکوت شما را میدهند، دستانتان را بالا ببرید، دفاع حق مشروع هر فردیست. این اصل پذیرفته شده در منشور حقوق بشر است. افراد شهر بانی سابق پس از این که دیدند در حمله به مردم در خطر خواهند بود، شروع به بازخرید کردن و استعفا کردند، شما گونه یی دیگر میاندیشید، خوب بیندیشید. نسخه شفا بخش با حرف و بدون عمل صادر نفرمائید. شما در خانه بنشینید و در زمان تظاهرات برای ما گزارش را از تلویزیون این نظام بدهید، شما هم به قول خودتان دارید تلاش می‌کنید، به جای اینکه در خیابان باشید، گزارش می‌کنید، وب بازی می‌کنید. اشتباه گرفته اید آقا خاله بازی نیست این حرکتی که هزینه آاش جان ندا و سهراب و دانشجویان عزیز این مملکت بوده.
باز تکرار می‌کنم هر کس که دست از خودخواهی بر دارد خود میداند چه کند فقط با تجربه خود و سایر دوستانم بازگو کردم چه نباید کرد. در خانه اگر کس است یک حرف بس است. تو از سخن من خواه پند گیر خواه ملال.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر